Gaan we van prehistorie, via historie nu naar de posthistorie?

Geschiedenis wordt in het verleden beleefd, maar vooruit geschreven...

Het verschil tussen pre-historie en historie valt met een woord te omschrijven: "schrift". Op school leerden we dat voor Nederland de overgang van de oude naar de nieuwe geschiedenis samenvalt met de komst van de Romeinen. In het kielzog van de Romeinse legers trokken immers de geschiedschrijvers mee. Zo weten we wat de Romeinen 2000 jaar geleden zagen toen zij hun legerkampen opzetten op de stuwwal bij Nijmegen.
De oudste gevonden teksten dateren van zo'n 5000 jaar geleden. Zij werden gevonden in het gebied dat we nu Irak noemen.

In de 8e eeuw werd in China de boekdrukkunst uitgevonden. Volgens Harry Gankema had de uitvinding van de boekdrukkunst een negatief effect op de ontwikkeling van kennis. In een levendig betoog stelt hij, dat onderwijs na de introductie van de boekdrukkunst niet langer primair gericht is op kennis maar op de omgang met die kennis. Het voetnotenstelsel en de rubricering van de kennis wordt belangrijker dan de kennis zelf.

Zou het kunnen zijn dat de geschiedenis inmiddels in een volgende fase schuift? Als ik iets nieuws wil leren, grijp ik niet meer als eerste naar de boeken... Ik zoek op internet een tutorial. Voor het programma Sketchup is een omvangrijke handleiding beschikbaar, maar ik heb de tutorials gebruikt om met het programma om te leren gaan.

Als ik naar een nieuwe stad ga bereid ik me niet meer voor, door allerlei reisgidsen te raadplegen. Het metrostelsel hoef ik niet meer te doorgronden. Ik trek gewoon mijn mobiele apparaat dat me laat zien waar ik naar toe ga...


Heb ik nog wel geschreven taal nodig? In hoeverre is de leesvaardigheid nog een voorwaarde om kennis toe te kunnen passen?
Gaan we van prehistorie, via historie nu naar de posthistorie?